ชุมชนชาวจีนบริเวณลุ่มน้ำแม่กลอง ตั้งแต่บ้านโป่งถึงบ้านเจ็ดเสมียนนั้น ในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ตอนต้นจะปรากฏชาวจีน 4-5 ครอบครัว อาศัยอยู่ทุกชุมชนหมู่บ้าน ค้าขายเล็กๆ น้อยๆ ทำไร่ ทำนา ทำสวนและจับปลา ส่วนชาวจีนที่อยู่เป็นกลุ่มชุมชน ได้แก่
ฝั่งตะวันตกของแม่น้ำแม่กลอง (ฝั่งขวา)
มีบริเวณบ้านเบิกไพร มีศาลเจ้าแม่เบิกไพรเป็นศูนย์กลาง และใต้ลงมาบริเวณตลาดคุ้งพยอม มีศาลเจ้าองค์เอี้ย เป็นศูนย์กลาง บริเวณนี้เป็นชุมชนทางการค้าที่คนภายใน โดยเฉพาะคนลาวบริเวณหนองปลาหมอ จะนำข้าวและของป่าใส่เกวียนมาแลกของอุปโภคบริโภคที่มาทางเรือ จึงมีชาวจีนอยู่หลายสิบครอบครัว
ฝั่งตะวันออกของแม่น้ำแม่กลอง (ฝั่งซ้าย)
มีชุมชนชาวจีนหนาแน่นอยู่หลายแห่ง เพราะบริเวณแม่น้ำแม่กลองฝั่งตะวันออกเป็นที่ราบลุ่ม เหมาะต่อการเกษตรกรรม จึงมีชาวจีนค้าขายและทำการเกษตรกรรม ชุมชนชาวจีนฝั่งตะวันออกของแม่น้ำแม่กลอง ได้แก่ บริเวณโรงหีบอ้อย ซึ่งปรากฏในแหนที่ทางรถไฟ พ.ศ.2441 มี 2 แห่ง คือ เหนือตลาดบ้านโป่ง และใต้ตลาดบ้านโป่งลงมาเล็กน้อย บริเวณโรงหีบอ้อยนี้มีชาวจีนหลายพวกหลายภาษาอยู่
***************************************************
ที่มาข้อมูล
สุภาภรณ์ จินดามณีโรจน์. (2554). ประวัติศาสตร์ท้องถิ่นลุ่มน้ำแม่กลอง บ้านโป่ง-บ้านเจ็ดเสมียน. ราชบุรี : พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านวัดม่วง.(หน้า 43-46)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น